Geçtiğimiz hafta, Rüzgar’ın okulunda çocuklarımıza sınır koyma konusunda bir seminer vardı. İşten çıkmak için kendimi her türlü varyasyona karşı programlasam da, yine kara bahtım kör talihim devreye girdi: Masamdan kalkmış, ceketimi almak üzere portmantoya elimi uzatmıştım kiiii bir müşterimizin gülümseyerek odama girmek üzere olduğunu fark ettim. Ayıp olmasın diye çıkmak üzere olduğumu söyleyemedim, tırıs tırıs döndüm masama, gözlerim dolu dolu, acil durumlarda iletişime geçilecek kişiler listemin tepesinde yer alan annemi aradım. Dolayısıyla o gitti seminere, ki mantıklı olanı buydu çünkü Rüzgar’la benden daha fazla vakit geçiren o. Gerçi annemin eğitim konusundaki derin sosyolojik çözümlemelerini bilenler şimdi bıyık altından gülüyorlar kesin bana 🙂 Yine de Polyanna ruhum devreye girdi, hepimiz için böylesinin daha uygun olacağına karar verdim. Akşam eve döndüğümde de, nasıl gittiğini öğrenmek için telefon açtım:
Görkem: Ayy anne, yeni mi geldin, bayağı sürmüş.
Emel : Evet ama çok zevkliydi, çok keyif aldım.
Görkem: Eee neler oldu?
Emel : Herkes karı koca gelmişti. Güle eğlene dinledik. Tek anneanne bendim.
Görkem: (Sessiz kalır)
Emel : Üzülme kızım, n’apalım…
Görkem: (İç ses) Be kadın, madem üzüleceğimi bilirsin, ne diye söylersin?
Emel : Test gibi bişi verdiler
Görkem: Aaa, ee?
Emel : Ama ben yapmadım
Görkem: Niye?
Emel : Sorular çok zordu
Görkem: Birinci dereceden sekiz bilinmeyenli denklem mi sordular anne?
Emel : Heheh
Görkem: Üşendim desene şuna
Emel : Ay evet, üşendim. Soruları aldım senin için ama.
Görkem: Annecim cevaplarını yorumlayacak biri olmadıkça soruların bir anlamı yok ki.
Emil : (Konuyu değiştirir) Sınırlardan, takıntılardan falan bahsetti işte. Tam bizim problemimiz.
Görkem: Süper! Sonuç?
Emel : Sonuçta gördük ki meğer herkesin çocuğunda hemen hemen ayrı şeyler var.
Görkem: Eee ne öneriyolar?
Emel : Amaaaan boşver, herkeste varmış işte, bir seneye geçer zaten, kafanı yorma boşuna, sıkma kendini.
Görkem: (Derin bir nefes alır) Peki, başka…
Emel : Eğitimden falan da bahsetti. Ben senin tuvalet eğitimini terlikle verdiğimi anlattım.
Görkem: (İç ses: Allahım rezil olduk yaaa)
Emel : Sonuçta çok güzeldi yani. Güzel geçti.
Görkem: Tamam, teşekkürler annecim.
Ahh ah, demek ki ben boşuna deviriyormuşum üç senedir kafam kadar kitapları. Rüzgar’a tuvalet eğitim(sizliğ)i konusunda iki ay süre tanıyorum, yoksa ben de terlik aşamasına geçeceğim.
Gelişmeleri bildiririm 🙂
ruzgarligunlervegeceler.com 
Görkem, Emel teyze efsane olacak bu gidişle.. Gerçi benim gözümde öylee zaten, çok seviyorum kendisini.
“Beni millete rezil ediyorsun” diye çok kızıyor, umarım sansür uygulamaz yazılarıma:))
şahane….
tam bıyık altından güldüğüm anda bunu satırlarda okumak süper oldu..
ahhh emoş ahh !!
Sen malını bilirsin tabii:))
Görkem’cim annenin bizzat kendisi favorim olur!!! O testi çözsen de çözmesen de sonuç değişmiyor biliosun..Gelseydin sen de inan sadece’ oh iyi ya herkes aynen benim gibi çırpınıyormuş ama netice hep aynıymış parmakta oynatılan ebeveyn’ diyecektin muhtemelen..Rüzgar için en iyi annesin arkadaşım…testin son sayfasında resim tamamlamaca var ki kimbilir semineri veren psikolog bayan ” vah vaaaaah nereye geldik ” demediyse bile fonda bize resimleri tamamlarken verdikleri müzik neticesinde herkes aynı resmi yaptı..işte herkesin aynı olduğunun bir kanıtı daha sana..Annen 10 numara…..Ve sen harika bi annesin.23 Nisanda kukla yapan babanız desen..10 az kalır…. 🙂 Rüzgar çok akıllı, detaydan bütüne giden..nası diyim…Şimdiden onu dev projeler yaratan bir mimar ya da astronot olarak görebiliyorum..Ayakkabılarını çıkar, uzat ayaklarını….Emzik dediğin nedir ki…Takılıo sadece 🙂 We love You…
Canım benim, seni çook seviyorum….