Uzun zaman önceydi... Kabristana, ziyarete gitmiştim. Sessiz bir kalabalık önümüzde yürüyordu. Ellerindeki rengarenk balonlarla, oyuncaklarla ürkütücü bir tezat oluşturuyordu sessizlikleri. Aklıma geldi bir şeyler ama üzgündüm, gergindim, tam anlamlandıramadım. Ziyaretimi yaptım, kendimle konuştum, yaban otlarını ayıkladım... Sonra bir baktım, hemen yanımızdaki yerdeler. Balonları bir taşa bağlayıp, dua etmeye başladılar. Bir de oyuncak bebek koydular mezar… Okumaya devam et Bilyelerim, şekerim, topacım.
ruzgarligunlervegeceler.com 