Tam altı sene önce, bir gecede büyüdüm ben. Ellerini hiç bırakmayan bir eşin değerini, ardında kale gibi duran ailenin önemini, yaşamın kıyısında gidip gidip gelmeyi, gücün, sabrın, sevginin, dayanıklılığın sınırsızlığını, kalp çırpıntılarıyla yoğun bakım kapısında beklemeyi, 25 dakika uğraştıktan sonra çıkan 5 cc. süt için dakikalarca şükretmeyi, mümkün olan en kısa sürede ameliyat giysisi giyip… Okumaya devam et Tam altı sene önce, bir gecede büyüdüm ben.
Benim güzel oğlum; Hani; ilk aylarında güç-bela aldığın kiloları gram gram saydığım, uyurken saati kurup nefesini kontrol ettiğim, sağdığım her 10 cc. süt için onlarca kez şükrettiğim, beni yoğun bakım servisiyle, psikiyatrlarla, iki saatlik uykuyla ayakta durabilme yeteneğimle, bir sürü terminolojiyle, sabırla, sonsuz sevgiyle tanıştıran oğlum... Altı senedir birlikte büyüyoruz seninle... Şimdi üzerinde sana büyük… Okumaya devam et Altı senedir birlikte büyüyoruz
Beş sene önce bu saatlerde... . Doğuma daha iki ay var derken bir bayram sabahı kendimi ameliyathanede bulmamın verdiği şokla, henüz ölümlerden döndüğümün bilincine varamamış, üzerimde hastane pijamasıyla yatakta şaşkın şaşkın oturuyor... . Saat başı süt sağıp, çıkan 5 cc. kolostruma şükretmeyi öğreniyor... . Yoğun Bakım'dan imzalaması için gönderilen "prematüre bebekleri bekleyen olası riskler" formunu… Okumaya devam et 5 sene önce bu saatlerde…
Şöyle aşağıdaki gibi üç tane tabela yaptırmayı düşünüyorum. Birisini boynuma asacağım, birini eve, üçüncüsünü de annemin evine. Belki o zaman oğluma acıyan gözlerle bakıp yapılan "Aaaa buna kardeş verme zamanı gelmiş" saptamalarından kurtulurum. Kardeşim, herkese de anlatılmıyor ki "Bakın, ben ablasyo plasenta tanısıyla, 33 haftalık doğum yaptım, 22 tansiyonla. Bebek de, ben de öbür tarafa… Okumaya devam et E benim zaten üç tane çocuğum var…
Gündemi çalkalayan nur topu gibi konularımız oldu: Kürtaj cinayet mi? Sezaryen hak mı? Şimdi herkes bunları konuşuyor olsa da, bildiğiniz gibi toplumsal olarak hafızası zayıf bir milletiz, tartışılan görüşlerden alıntılamak istiyorum ki, söz uçarsa yazı kalsın... Bakarsın yarın öbür gün bu yasa da çatır çutur çıkar, herkes de hayatına kaldığı yerden devam eder. Ta ki,… Okumaya devam et Kürtaj / Sezaryen : Türkiye’de kadın olmak ya da olmamak…
Rüzgar, okuldaki doğumgünü partisinde, hiç beklemediği bir anda, aniden annesini karşısında görünce çok şaşırır ve sevinir: Rüzgar: Anneeee... (Süslenmiş masayı göstererek) Bak, ne güzel di mi? Görkem: Çok güzel canım. (İç ses: Ulen bu kadar şeyi kim yaptı sanıyorsun, gökten zembille mi indi? Geberdik kaç gündür 🙂 ) Rüzgar: Anne, bu gün benim doğumgünüm... Görkem:… Okumaya devam et Dördüncü yılın ardından…
Sabahın erken saatleri. Bayramın birinci günü... Deli gibi yağmur yağıyor... Ve biz, hastane odamızda, eşimle birbirimize sarılmış ağlıyoruz. Oğlumuz, yenidoğan yoğun bakım servisinde. "Bebeğiniz iyi" diyorlar. Görmek istiyoruz. "Makinadan ayrılsın öyle" diyorlar. "Ne makinası?" diye soramıyoruz. Hiç bir şey bilmiyoruz... Hiç bir şeyin farkında değiliz. O kadar cahil, o kadar şaşkın, o kadar aptalız ki.… Okumaya devam et Bana esmeyi anlat
Benim güzel arkadaşım, gülüşü kolay kolay solmayan, hızına, enerjisine, pratik zekasına, rahatlığına, her ortama kolayca adapte olabilme yeteneğine hayran olduğum, oğlumun tatlı kardeşi Demir'in annesi Pınar, geçtiğimiz ay ikinci oğluşunu kollarına almak için hastaneye yatmıştı. Mutlu haberi beklerken Ümit nefes nefese beni aradı. Pınar'ın kocası Dan, doğum için hastaneye gitmelerinden bir kaç saat sonra, panik… Okumaya devam et Doğum için hastaneye gitmek… ve içinde bir boşlukla dönmek
Başlığımı abartılı bulanlar olduysa, hemen hayatımdan bir özet geçeyim size: • Kardeşimin doğduğu özel hastanede, doğumundan sadece bir hafta sonraki dönemde, onlarca bebek kaçırıldı. O zamanlar medya bu kadar güçlü olmadığından olay, zamanın tozlu raflarında unutuldu. O bebeklerden biri kardeşim olabilirdi. • Çeşitli çalkantılar sebebiyle, ilkokulu iki ayrı şehirde, beş ayrı okulda okudum. Hiç bir… Okumaya devam et Ben zaten her acının tiryakisi olmuşum!
Hayat ne tuhaf ve sürprizlerle dolu... Zaten böyle olmasa kimsede yaşama sevinci namına bir şey kalmazdı herhalde. Dün içimi burkan yazımı yazdıktan sadece üç saat sonra gelen telefonla, eşimin ağabeyinin bebeğinin muhteşem yolculuğunu bitirmeye karar verdiğini öğrendik. 21.05'te, güzeller güzeli kızımız Arya geldi. Hem de ne gelmek: 3950 gram, 52 cm! Mis kokulu bebeği elime aldığımda,… Okumaya devam et “Veda”dan sonra, merhaba…
ruzgarligunlervegeceler.com 