Rüzgar’ yatırmışım; Ben de yatağıma süzülüyor, elime kitabımı alıyor ve bambaşka bir dünyada geçireceğim sayılı dakikalara başlamak için sabırsızlanıyorum. Aniden gecenin sessizliğini bir haykırış bölüyor:
“Anneeeee!!”
Yataktan fırlıyorum, bir yandan da sesleniyorum “Buradayım oğlum, bir şey yok canım, geliyorum”
“Anneee, koooş! Kirpiii!”
“Kirpi mi??”
Aklımdan yüz tane şey geçiyor. Odayı havalandırmıştım, o ara mı girdi içeri acaba? Isırır mı ki kirpi? Hastalık taşır mı? İyi de abicim, Avusturalya’da mı yaşıyoruz ki, pencereden kirpi girsin… Ev de ev değil Asmalı Konak mübarek, gerilim filmi gibi, gidiyorum gidiyorum, iki adımlık yolu alamıyorum bir türlü.
Sonunda varıyorum oğlumun yanına, nefes nefese… Eliyle yüzünü kapamış. Aman Allahım, ısırdı işte, ısırdı çocuğu. Korkarak yaklaşıyorum, kalbim gümbür gümbür atıyor.
“Bakayım tatlım, ne oldu?”
Rüzgar cevaplıyor:
Gözüme…
Yerim ben onuuu… :)))
🙂
bir harf adamı ipe götürür derler ya adam-idam olayı,sizinki de o hesap:))hem şükür vesilesi:maazallah ya kirpi kaçsaydı çocuğun gözüne,batar da meret:)
O bir kaç saniyede neler geçti kafamdan, hala gülüyorum düşündükçe… Kuduz, veba, HIV 😀 Bu arada, kirpik diye düzeltmeme rağmen hala kabul etmiyor, kirpi demeye devam ediyor çocuk.
Çok güldüm ama sahiden çok 🙂
söz konusu çocuk olunca insan çok enteresan senaryolar yazabiliyor 🙂
Paranoyada sınır yok 🙂
o kadar kısa sürede Allah’tan kirpinin türü hakkında bir düşünce geçmemiş aklından. Ya ok atan kirpi olsaydı, Allah korumuş 🙂
Amanınnn! Öyle bi tür de mi varmış? Bilmiyordum Allah’tan 🙂
Ooooy kıyamam ona :))
🙂 🙂
Eee, sonra naptınız asıl? kirpiye noldu:)
“Çıkaaarr” diye bağırıp durdu. Anneannemin, gözünün üst kapağını, altının üzerine getirme taktiğini bile uyguladım, gözünün içinde görünürde de “kirpi” olmamasına rağmen, “çıkmadıı, acıyoo” diye diye uyudu kuzum 🙂
Hahahaa ne gözmüş .ogretsene çocuğa ağzını burnunu kaşını kirpisini 😀 😀
Ayol öğrettik, hala inat ediyor kirpi de kirpi diye. Neyse ben aynı tongaya düşmem artık 🙂
Annelik insana sınırsız bir hayal gücü sunuyor:)))
Ama hemen en fenasını düşünmek zorundayız di mi 🙂
hahhaaaaa:)kirpilerini yerim ben onun….bende küçükken kirpik’e kibrit dermişimmmm….:)
Ahahha! O da iyiymiş!
Valla bence güzel benzetme 🙂
Bence de… Bir de yataktan fırlamama sebep olmasaydı daha da güzel olacaktı 🙂
Haha:)))))) Çok güldüm, bu çocukları hayatımızda yüzümüzü gülümsetmek için varlar:)
Hep güldürsünler böyle…
:))))))))))) evet ya ben okurken ne diye düşündüm sizi tahmin edebiliyorum:)
Neyse, gece jimnastiği yapmış oldum, uçarak odasına giderken 🙂
Süpermiş ya.Benim de aklıma bin türlü şey geldi yazıyı okumaya başladığımda ama kirpik aklıma gelecek en son sey olurdu herhalde 🙂
Valla, aklım başımdan gitti o minicik şey yüzünden!
cambridge türkçesi konuşuyor çocuk 🙂
Ahh, sorma şekerim 😉
Yazının sonuna kadar Allah Allah nasıl girer kirpi eve diye düşünürken sonunda kahkahalarla gülmeye başladım:)))Eh çok yaşasın inşallah:)))
Bundan sonra gerçekten kirpi girerse bile inanmayacağım sanırım 🙂
İlk çocukta sahiden böyle.Uçak girdi odama dese ona bile inanır oluyoruz çömez anne halimizle.
Ama bana sor mesela ne yapardın böyle bir durumda diye?
Birşey olmaz oğlum,kardeş kardeş uyuyun hadi der geçerim:)
Bir dahaki sefere ben de aynı şeyi söyleyeceğim 🙂
hay allah 🙂 güldüm sonra
Yeter ki sonu iyi bitsin 🙂
hay allahım öldüm gülmekten,
kirpi ha, bu çocuklar adamı öldürürler
odasına gidene kadar neler düşündüğünü tahmin edebiliyorum….
İyi ki kafayı gözü patlatmadım öyle deli gibi koşarken 🙂
Yaşa sen Rüzgar. Güldürdün beni 🙂