Geçtiğimiz hafta sonu, genelde her hafta sonu olduğu gibi, Urla’ya, eşimin ailesinin yazlık evine gittik. Dönüşte, eşimin teyzesi de bizimle İzmir’e gelmek istediğini, mahzuru olup olmadığını sordu. Böylece de Rüzgar’ın mitlerinden birine dokunmuş oldu bilmeden kadıncağız. Mitler şunlar:
1- Arabalarım benimdir, onları ancak keyfim çok çok yerindeyse paylaşabilirim. Hatta çok beğendiysem, senin arabaların da benimdir. Yalnızlıktan ve sıkıntıdan patlasam bile onlara benden başka kimse dokunamaz, elleyemez.
2- Pusetim yalnızca benimdir. Yanlışla sokakta pusetimin aynısından görürsem, o an kendiminkinin üzerinde olsam bile canım pahasına seninkini de almak için savaşırım. Hele uçağa binerken körükteki görevli pusetimi teslim almak için elini uzatırsa, anında kriz geçirir, kendimi yerlere atar, annemi ve babamı utançtan havaalanının en derin bölgelerine gömerim.
3- Arabamız bizimdir. O benim için Lewis Hamilton’ın Mercedes’inden bile değerlidir. Çekirdek ailem dışında birisi binmeye kalktığında accaip bozulurum.
Bunu bilmeyen Ayten Teyzemiz, ettiği teklifin korkunçluğundan bihaber, aşağıdaki diyaloğun kurbanı oldu:
Teyze : Rüzgaaar, duydun mu, ben de sizinle geliyorum.
Rüzgar: (Kafasını oyuncaklarından bile kaldırmadan) Hayır
Teyze: Nasıl hayır? Neden?
Rüzgar: Çünküüü, çünküüü… (Düşünür) Bizim araba çok pis.
Teyze: Olsun canım, sorun değil, benim için temiz-pis farketmez.
Rüzgar: (Planın işlememesine sinir olmuş) Ama bizim araba çok büyüüükk.
Teyze: E daha iyi ya, ben de şişmanım zaten.
Rüzgar: (Yav bu kadın da bi halden anlamıyo der gibi) Yok yook, bizim araba çok küçüüüük.
Teyze: (Bir yandan kıs kıs gülerken) Bi şekilde sığışırız canım.
Rüzgar: (Düşünüüür düşünüüür, işin içinden çıkamaz) Sen bizimle gelme!
Teyze: Hahhahah
Görkem: Ay teyze kusura bakmayın n’olur. Rüzgar, çok ayıp ama. Teyze nasıl gidicek eve? Otobüse mi binsin kadıncağız?
Rüzgar: Otobüse binsin, evet! Kırmızı otobüse binsin!
Nerde benim kendisine ve çevresine karşı duyarlı, iyi kalpli bir evlat yetiştirme hayalim. Daha ilk yıllardan gümledik, Allah sonumu
zu hayretsin.
ruzgarligunlervegeceler.com 