On sekiz senelik öğrencilik hayatımda, onlarca öğretmenim oldu. Bazısını çok sevdim, bazısından nefret ettim. Kimisi bu gün olduğum insan haline gelmeme katkıda bulundu, kimisi ise bilerek veya bilmeyerek yeteneklerimi baltaladı. Düşündüğümde hala içimin titrediği, attığım bir çok adımda izleri olan, kendimi keşfetmemi sağlayan, beni eksiklerimle, zayıflıklarımla kabul eden ve yoksunluklarımı telafi etmek için çabalayan, başımı okşarken gözlerinin içi gülen, öğrencilerine yüksek notlardan önce “iyi bir insan olma” meziyetini kazandırmaya uğraşan öğretmenlerimi saygıyla anımsıyorum. Ülkemizin sizin gibi öğretmenlere öyle ihtiyacı var ki… Özellikle günümüzün bu acımasız koşullarında, üç kuruşluk maaşlarla, bilmemkaç vasıta değiştirerek okuluna varan, altmış kişilik buz gibi sınıflarda titreye titreye ders anlatırken, öğrencisinin plastik ayakkabılarını görüp içi sızlayan, siyah sümüklü burunlarına, keçeleşmiş saçlarına rağmen çocuklarına sevgiyle sarılan tüm koca yürekli öğretmenlerin Öğretmenler Günü‘nü kutluyorum.
Oğlum, bu gün öğretmenlerine en güzel hediyeyi vermiş: Öğretmenim, Canım Benim şarkısını söylemişler bütün sınıf. Rüzgar’ın baştan sona, bestesiyle-güftesiyle doğru olarak söyleyebildiği ilk şarkı bu. Onun adına, önce ilk öğretmeni olan babaannesine, sonra da okulundaki tüm öğretmenlerine teşekkür ediyorum. Özveriniz, gösterdiğiniz sonsuz sabır, verdiğiniz sevgi ve mutluluk için; Onun huzurunu, benim huzurum kıldığınız için… Umarım bundan sonra da, rehberliğini saygıyla kabul edeceği, her zaman sevgiyle anacağı öğretmenleri olur sizin gibi…
(…) Siz kara göklerin yıldızları,
Işıtın yurdumuzu sabaha kadar!
Ama düşe kalka, ama yiğit, ama umutlu..
Alın benim gönlümden de o kadar.
(…)Cahit Külebi
ruzgarligunlervegeceler.com 
