Ne zamandır paylaşmak istiyordum bu ilginç bilgiyi. Fakat fotoğraflarla uğraşmak, çeviri vs. zor geliyordu, üşeniyordum açıkçası. Şimdi, hazır zamanım varken girişeyim dedim.
Fotoğraf sanatçısı Peter Menzel ve yazar Faith D’Aluisio adında iki belgeci, 2005 yılında dünyayı dolaşarak bulundukları ülkenin ortalama ailelelerinin yeme-içme alışkanlıklarını, mutfak için haftalık ne kadar bütçe ayırdıklarını inceleyerek fotoğraflamışlar ve “Hungry Planet: What the World Eats” isimli bir kitapta toplamışlar.
Bu iki çılgın, Bhutan’dan Bosna’ya, 24 ülkede 30 aileyi ziyaret etmişler böylece farklı kültürlerden gelen bambaşka evlerin yemek anlayışlarına ayna tutmuşlar. Tek bir istekleri varmış, çekirdek aile olarak bir hafta süresince tüketilen gıdalarla birlikte poz verilmesi.
Bu fotoğraflar, hem aile kavramının ülkelere göre farklılığını (Çünkü çekirdek aile üç kişiden başlıyor, on iki kişiye kadar çıkabiliyor) hem de halkının ekonomik düzeyi, sahip oldukları/olamadıkları ve bedenlerine nasıl baktıklarını ortaya koyması açısından bana çok enteresan geldi.
Peki, ben bu bilgilere nereden ulaştım: Yine StumbleUpon sağolsun.
Bu fotoğraflarda en mutlu görünen, en kocaman gülen insanların, düşük gelir grubundan olmaları sizin de dikkatinizi çekti mi?
ruzgarligunlervegeceler.com 
Çok güzel bir paylaşım olmuş Görkem’cim,teşekkürler. En fazla ekmek tüketen de Türkler sanırım.
Özlem’cim beğendiğine sevindim. Ekmek konusunda Sicilyalılarla yarışıyoruz galiba ama yine de kimse Türkleri geçemez 🙂
ayrıca fransa,almanya,çin, japonya gibi yerlerde taze sebze meyve değil daha çok işlenmiş gıdalar tüketiliyor gibi geldi bana.. sanırım sanayileşmenin olmadığı yerler tarımla daha içli dışlı ve daha seze meyve ağırlıklı besleniyor gibi.. en son kare çok can yakıcı:(( biz Türkler’in ekmek sevdası vazgeçilmez sanırım:))) güzel bir çalışma olmuş bence.. paylaştığın için teşekkurler:)
Beğendiğine çok sevindim. Saptamanda haklısın bence, zaten en “gelişmiş” bildiğimiz ülkeler en fazla paketli gıda tüketenler. Avustralyalıların tükettiği et miktarına inanamadım!
Almanya,Avustralya ve Japonya çok mutsuz göründü bana,en hoşu da Ekvator ve Mali’deki insanlar sanki 🙂 ilginç bir arştırmaymış gerçekten,teşekkürler paylaşımın için Görkemcim
Sağol canım. Ben menü açısından galiba en çok Mısır, Hindistan ve Bhutan’a yakınım 🙂 Moğollar da pek suratsız 🙂
Bu postun üstüne,bilhassa son fotoğrafın etkisiyle akşam boğazımdan yemek geçmeyecek herhalde 😦 Ne büyük bir haksızlık orda doğmuş olmak.
Açlık, çoğumuz için rejim anlamına gelirken, hatırlamak gerekiyor gerçekten aç olan insanları hiç değilse bazen!
Harika bir paylaşım, teşekkürler Görkem.
Teşekkürler Esra’cım. Gerçekten “sahip olduklarının değerini bilme gerekliliği” kavramının altını dolduruyor bu fotoğraflar. Hem kişisel anlamda, hem de ülkemiz adına.
Amerika da ki ekmek tuketme temsilcimiz benim 🙂 Para degeri de cok onemli.Ben haftalik en az $ 160 harciyorum mutfak alisverisi icin ve islenmemis urun almamaya gayret gosteriyorum.$160 Turk Lirasina ceviren annem 2 haftalik alisveris yapiyor.Ustelik pazardan taze sebze , meyve aliyor.Didim , Akbuk te yasiyor annem , pazarda yasli teyzeler sut , ev yapimi yogurt ve tereyagi , yumurta , talebiniz dogrultusunda gozlerinizin onunde pisen yufkalar v.s.Ayni parayi ben 2 kisi icin harcayip hic bir sey alamazken , annem ayni parayi 5 kisi icin harcayip her seyin en tazesini ve kalitelisini aliyor.Bundan 4 yil once Istanbul da yasiyorduk , o zaman bu para 2 katiydi ve yine 1 haftayi cikarmadigi oluyordu.Nerede yasandiginin payida buyuk sanirim.
Amerikalı yakın bir arkadaşım İzmir’e geldiğinde, pazara götürmüştük, gözlerine inanamamıştı. Meyvelere, sebzelere, otlara mücevherlere bakar gibi bakmış ve “ne büyük bir zenginlik içinde yaşadığınızın farkında mısınız?” demişti. En çok da enginarlara bayılmıştı 🙂
Çok önemli bir araştırma ve bu paylaşım da bir o kadar önemli. Elinize sağlık, sevgiler!
Çok teşekkürler, bizden de sevgiler. Sizin blogda bayağıdır hareket yok galiba…
çok güzel bir paylaşım,çok teşekkürler…ne kadar değişiyoe değil mi?bir fransızlara bakı bir de mali’ye Çad’a …ne farklı,ne çok uçurum….neyse …halimize şükretmek ve müsriflikten kaçınmak için iyi bir hatırlatma oldu.
Evet, arada unutuyoruz, böyle kendimize geliveriyoruz sonra.
Ben Ekvator’da yaşayan ailenin reisinin gülüşüne gülerken, son fotoda gülüşüm yüzümde dondu.
ne kadar tamahkarız. Görkem süper bir post olmuş bu. Silkelenmek adına.
Sağol Nilhan’cım, gerçekten silkelendik.
Ne güzel bir çalışma olmuş , gzeldi gerçektende Görkemciğim 🙂
Canım, teşekkür ederim…
Görkem varya
Ben bu fotoları çok uzun zaman önce görmüştüm ve çok hoşuma gitmişti. Paylaştığın için çok teşekkür ederim.
Yanlız bazı ülkelerin yeme-içme alışkanlıkları süper
– Mesela biz Türklerde somun somun ekmek… İtalyanların da bizden aşağı kalır yanı yok
– Almanlarda şişe şişe bira
– Japonların paket paket ve steril yiyecekleri süper. Başköşede televizyon da çok komik olmuş.
– Polonyalı ailedeki kız bayağı yayılmış, fil de aileden galiba
– Amerikalı aile pizza ve cipsleri sıralamış.
– Çad ve Mali’deki aileyi görünce, ağzıma tıkmakta olduğum tost kursağımda kaldı. Paketleyip göndermek istedim. Bu da şaka falan değil.
Sevgili Tanla, teşekkürler.
Amerikalı ailenin yanına not düşmüş yazar “Aman Tanrım, umarım bu menü tüm Amerikalıları kapsamıyordur yoksa ciddi sağlık sorunları ortaya çıkabilir” diye. Çad’da yaşayan ailenin yanına ise “no comment” demiş, aslında bence aksine bol bol “comment” gerekirdi oraya.
Gelişmişlikle orantılı olarak büyüyen bir harcama miktarı ve son saptaman da çok haklısın daha güler yüzlüler.
Almanya tam tahmin ettiğim gibi biraları Amerika ise cips ve pizzayı öne geçirmiş.
Biz cennette yaşıyoruz aslında her şehrin yakınlarında mutlaka bir köy bulunmakta hele de İzmir ot cenneti biz de çok şanslıyız.
Amerika da yaşayan bir arkadaşım evet meyve buluyoruz ama görüntüsü benziyor lezzetten eser yok demişti 😦
Çok güzel bir paylaşım olmuş emeğine sağlık canım.
Sağol Aylin’cim.
Kardeşim de “Amerika’da yediğim Burger King hamburgeriyle buradaki arasında dağlar kadar fark var, oradaki etler bile lezzetsiz” diyordu. Gerçi artık biz de, daracık alana sıkıştırılmış ilaçlı ineklerimizle oradaki tatlara yaklaşmışızdır ne yazık ki…
italyada biz ekmek istedikçe şaşkın şaşkın yüzümüze bakıyolardı meğer kendileri de gizli gizli götürüyomuş köftehorlar!
almanların mutfağın yarısının biradan oluşmasına ne demeli!
fazla inceleyemedim uygun bi vakitte daha dikkatli bakacağım resimlere İ(yine çok yoğunum:))
güzel ve faydalı paylaşımın için sağol..
Bu yoğunluğunda yine de okumuşsun yazımı, ben teşekkür ederim asıl.
Almanların da bizim kocalarla yarışan göbeklerini nasıl elde ettiklerini böylece öğrenmiş olduk 🙂
gelişmişlik düzeyi arttıkça artan paketlenmiş gıda miktarı aşikar, aynı şey bizde de olmaya başladı aslında.. birçok kişi pazara filan da gitmez oldu artık marketlerde ne bulursak onunla idare ediyoruz. GDO’lu tohumlar, ithal hayvanlar, işlenmiş gıdalar derken doğal, temiz ve taze yiyeceklere ulaşmak daha da zor artık, özellikle şehirlerde… neye elimi atıp azıcık araştırsam altından bin tane zararlı üretim yöntemi, verimi artırmak için kullanılan hormon şu bu çıkıyor… yakında biz de amerikalı arkadaşınızın pazardaki şaşkınlığına düşeceğiz diye korkuyorum..
Bir tek biz değil, bütün dünya hemen hemen aynı tehlikeyle karşı karşıya. Tabii Türkiye gibi gıda güvenliği düşük ülkeler daha da zor durumda. O yüzden ne yapıyoruz, para bulup-buluşturup küçük bir verimli arazi alıyoruz 🙂