Sağlıklı gıda konusuna özel bir merakım yok. Meyve-sebzeyi mevsiminde tüketmeye, eve zararlı/katkılı besinler sokmamaya, Rüzgar’ın okulundaki yemek listesini takip ederek aldığı vitamin, protein, karbonhidrat dengesini gözetmeye gayret ediyorum elbet. Zamanında Rüzgar bebekken anne sütünden yoğurt yapma türü çılgınlıklara da girmedim mi, girdim ama kısa zamanda çıktım o ruh halinden 🙂 Bazı tabularım da var: Çiğ sütten ölesiye korkarım. Vücuduma tuhaf bakteriler sokmaktansa, besin değeri sudan hallice olduğu söylenen günlük sütü tercih ederim mesela. Yumurta, peynir konusu da aynı şekilde.
Kırk yılda bir, gittiğimiz restoranda verilen lolipop için Rüzgar’a da kendime de dünyayı dar etmem. Önemli olan bu tip yiyeceklerin el altında bulunmaması. Beslenme konusunda beni rol model seçin, böyle de şahane bir anneyim diye anlatmıyorum tabii bunları. Zaten ne kadar örnek alınacak, acaip bir insan olduğumu önceki yazımda anlatmıştım.
Rüzgar, hemen hemen her çocuk gibi “pis” şeyleri seviyor. (Pis=Anneler tarafından kınanan, marketlerin en günahkar bölümünde sergilenen gıdalar) Yukarıda da yazdığım gibi, sıradışı durumlar dışında bunlardan eve almadığım için gül gibi geçinip gidiyoruz. (Bu arada, belirtmem lazım, Nutella’yı, “pis” gıdalar kategorisine sokmuyorum, tamamen kendi, tarafsız (!?) sınıflandırmam 🙂 ) İşin acı yanı, ben çok severim yağlı, kalorili yiyecekleri. Günde üç öğün Haribo ile beslenebilirim, aile boyu Çerezza’yı hiiç zorlanmadan, nefes bile almadan 15 dakikada mideye indirebilirim. Her gün Big King, tereyağlı iskender, pide yesem bıkmam. Beş günlük Gaziantep seyahatinde, iki buçuk kilo almayı başarmış biriyim. O yüzden markette bir paket Ruffles için kendini yerden yere atan çocukları çok iyi anlıyorum.
Rüzgar sosyal hayata katılmadan önce bu konuyla ilgili bir derdimiz, tasamız yoktu. Marketteki tehlike bölgesinden tam gaz geçiyor, onun yanında yasak içecekler, yiyecekler tüketmiyor, güzel güzel yaşıyorduk. Ancak, geçtiğimiz yıllarda yaptığımız tatil sırasında, bir açık büfede sinsi sinsi duran cips, Rüzgar’ın hayatına girdi ve çocuğumun rüyalarını süslemeye başladı. Ara-sıra bulduğu yerde avuç avuç ağzına tıkmasına göz yumduk. Tabii yine de istisnai durumlar hariç, eve almadık. “Cips şöyle kötüdür, böyle iğrençtir, cips yersen burnunla ağzın yer değiştirir, dilin ensenden çıkar” benzeri telkinlerimizi eksik etmedik. Artık çocuğum, olayı nasıl gözünde büyüttüyse, geçen gün okuldan gelir gelmez, daha merhaba diyemeden nefes nefese büyük haberi yetiştirdi
– Anneee, annee, Sana bir şey söyleyeceğim, inanamayacaksın. Bil bakalım ne olmuş?
– Aaa, n’olmuş Rüzgar?
– Murat geçen gün cips yemiş.
– Eeee?
– Ama ölmemiş. Hala okula geliyor!
ruzgarligunlervegeceler.com 
🙂
cok onemli bir sey kesfetmis 🙂
9 gunde 3 kilo almis birisi olarak sadece susuyorum Gorkem sen anlarsin beni 🙂
Ah Gülçinim ahh! N’olacak bu halimiz? Sen geziyorsun o kadar, bize bir detox kampı buluver 😀
valla ben acil durumlar için evde, haribo şeker, çikolata, çubuk kraker mutlaka bulunduruyorum.bir de bizimki sakız manyagı her gittiğimizde sakız diye tutturuyor markette. alıyorum. paketin içinden birkaç tane yedikten sonra tamam diyor geri veriyor bende buzdolabının ustune kaldırıyorum. o yuzden buyuklerin boyunun yeteceği nereye el atsan bu tur şeyler çıkıyor:))) kendi boyu yetmediği için sorun yok. abartmaya da gerek yok. evde görmese de mutlaka bir yerde görüyorlar. mesela annem gelecegi zaman ne getirsin dedim. adam biscolata dedi. (tv’de görmüş)tadına baktı, tamam yeter dedi, paketi kapattı verdi:)) kendi oto kontrolunu kurdugu için çok mudahale etmiyourm ben. diğer yandan patares, hamburger tarzı şeyleri isterse genelde evde yapıyorum.Çok nadir dışarda yediriyorum.
Bizimkilerde aşırı tüketim eğilimi olmadığı için şanslıyız herhalde. Ben olsam çocuktan artanları yerdim bir güzel 😀
şekerler cazip gelmiyor ama cips olsa affetmezdim:)) ama onu almıyoruz eve. ama şöyle bi durumda var. onun sevdiği şeyi yesek saymış oluyor, bu bu kadar değildi kim yedi diye:)) sıkıyorsa ye:P
ay kahkahalarla güldüm Görkem yaaa! ilahi Rüzgar, ilahi sen yani! :)))))))))))
🙂 🙂
Bende her ne kadar asitli içecekler,cips,katkılı gıdalar vs. tüketilmemesi konusunda titizlikle üzerinde dursam ve eve sokmasam da arada ne yazık ki kaçaklar olmuyor değil..(dışardan müdahale)
Her aile bizim kadar hassas olamayabiliyor bu konuda ve başka çocukların ellerinde bu tür yiyecekleri görünce bizim çocuklar ikileme düşüyor.Yaa onların anne babası çocuklarını çok seviyor ve çok istedikleri gıdaları tüketmelerine izin veriyor !!!(bu bizim çocukların görüşü :)) ya da biz çok önemsiyoruz ve izin vermiyoruz(ben onları bu şekilde ikna etmeye çalışıyorum)
Ne var ki yasaklar hep tatlıdır..Bu kola,cips vs gıdaları öyle ikonlaştırmışlar ki gözlerinde, Yamaç’ı can-ı yürekten şöyle derken duydum birgün…
“Ben bir büyüyüm,bol bol kola içicem” 🙂 artık nasıl bir tutkuya dönüştüyse içinde 😦
Bir de babalar anneler kadar hassas olamıyorlar her zaman;ya da arada kıyamıyorlar mı desek 😉
Doğdu doğalı(8.yaşının içinde) cips denen illeti 2, bilemedin 3 kez yemiş olan Yamaç,dün okulun tatil olması sebebiyle bütün gün babasıyla takılınca,akşam dönüşte arabada bir de ne görsem beğenirsin:
Paket paket cips 😦
Kıyamamışmış…Israrlarına mukavemet gösteremedim diyemiyor da..
Bana da geçen gün Rüzgar ne diyor biliyor musun: Keşke sen de arkadaşımın annesi gibi olsaydın. Neden diye sordum. Çünkü onlar yediklerine karışmıyormuş, ne isterlerse yiyorlarmış. Nasıl sinir oldum anlatamam!
Hahahahaha yavrum ya inanmış yani cipsten ölüneceğine kıyamam ya 😦 Ayrıca sen şapşahene bir annesin
Canııım, yanaklarımı kızarttın…
Sağlık abidesi olan,çocuğunun ağzına küp şeker bile girmemiş annelere nasıl şaşırıyorum bilemezsiniz,ben de annem de hiç öyle insanlar olamadık,hele ben harçlığından cips için para arttıran bir liseli oldum 😀 (sonra ben neden 90 kiloyum oluyor),ileride öyle bir anne olacağımı da sanmam.Hem arada sırada cips,kola,hamburger iyidir canım.Arada sırada ama,sonra yaşıtlarınız sevgilileriyle o kafe bu kafe gezerken siz evde oturuyorsunuz..(odasına çekilip ağladı)
Ahahahaha! Ağlama yahu, dur 🙂 Biraz yulaf kepeği mi denesek acaba 🙂
ah kıyamam ben ona…. hemen hemen aynı tutumdayım…Allah’tan bizim de alışkanlığımız yok,eve almıyoruz.(bu arada cipse hasret kalmışım onu fark ettim)ama dışarıdan müdahalelere engel koymak zor oluyor…
İnsanın okuyunca canı çekiyor değil mi? Çok fena 🙂
ah cipsi ben de nasıl özlüyoruuum. meğer ne etkilemiş günlük hayatımızı 🙂 suana kadar kızım 2,5 yaşında oldugu icin eve almıyorduk, şimdi de ikinci hamileligim yüzünden kızımdan gizli bile olsa yiyemiyorum. başka hiç birseyi degil ama cipsi çook özlüyoruuum 🙂
Ben de hamileyken kendi kendime hedef koymuştum: İleri düzey ultrasonum iyi geçsin, kutlamak için sadece bir sefercik cips ziyafeti çekeceğim kendime diye. Yaptım da 🙂
hahahahhahahha hala ölmemiş, ya Görkem aşkolsun size, bunca zehir gibi çocuğu kandırmışsınız:)
Bir de ben, çocuğunu saçma sapan şeyler ile korkutanlara gıcık olan bir anneyim güya Müminem. Hayır, öyle olmasam neler düşünecekti kimbilir garibim 🙂