İstanbul’dan U2 konseri ile birleştirilen bayram ziyareti dönüşü, Rüzgar’in havaalanındaki durumu…
Etrafımızdaki kadınların “aaa leş gibi yerlerde sürünüyo oğlan” sözleriyle, ahlamaları vahlamaları karşısında hiç istifimi bozmayarak, Doritos’umu yiyerek kitabıma daldım. Çok iyi biliyorum ki, eğer engellemeye çalışsaydım bu defa inadından atacaktı kendini yerlere. Bari ikimizin de sinirleri bulunmaları gereken yerde kalsın dedim ben de:)
ruzgarligunlervegeceler.com 
Görkemciğim bloğuna bayıldım tüm kalbimle tebrik ederim seni, bir annenin çocuğuna vereceği en anlamlı hediye bu olsa gerek. Güzel kaleminden dökülen küçük adamının hikayelerini takip etmekten zevk duyacağım.
Ps: Yer Hizmetleri İstasyon Şef Yardımcısı Cansın da (hiç bir mekan farketmeksizin) Rüzgar abisinin izinden tam gaz geliyor :)))
Ece’cim, teşekkür ederim. Ayrıca Cansın’ı da yerim:))
hahaha Demir 20 aylık olmasına rağmen bu taktiği kullanmaya bende başladım diyebilirim, inatlaştıkça sonu gelmediğini ve olayların dahada bunaltıcı olduğunu çabuk kavramışım demekki. Sevindim 😀
Bize psikiyatr bile aynı öneride bulundu. “Engel olamıyorsanız, görmezden gelin. En azından otoriteniz ve sinirleriniz sarsılmaz” Dikkatini başka yöne çekmeye çalışıyorum önce, beceremezsem taktik belli:))