Sabah, tam Rüzgar’la dışarı çıkmak üzereydik ki, kapıda bir canavarla karşılaştık: Kocaman bir hamamböceği! Böceklerden inanılmaz derecede tiksinirim. Tabii böyle bir fobim olduğunu oğluma çaktırıp, onu da gereksiz yere korkutmamak için, berbat bir oyunculukla, sanki benim açımdan çok sıradan bir şeymiş gibi, boğazımda yükselmekte olan çığlığımı bastırarak:
– Aaa, bak Rüzgar,hamamböceği, dedim.
(Çok Discovery Channel gördüm kendimi 🙂 )
Rüzgar böceğe baktı baktı…
– Ama anne, bu çok iğrenç bişey, dedi.
Bu tip kelimeler kullanmasına kızarım normalde, fakat ne diyebilirim ki,
cuk oturdu!