Görkem ve Rüzgar, klasik öğle uykusu öncesi sohbetlerini etmektedir.
Rüzgar: Annee, babam nerde?
Görkem: İşe gitti ya tatlım.
Rüzgar: Sen işe gitmiyosun ama di mi? (Öğretmeni, bir kaç kez, Rüzgar’ın, o okuldayken annesinin işe gittiğine dair bir fikre kapıldığını farketmiş ve bunu annesiyle paylaşmıştır)
Görkem: Şu anda gitmiyorum fakat yakında gitmeye başlayabilirim. Ama merak etme, böyle bir şey olduğu zaman sana söyleyeceğim. Şimdi endişelenmene gerek yok tamam mı?
Rüzgar: Sen de mi bankaya gidiceksin?
Görkem: Hayır canım, benim başka bir işim olacak.
Rüzgar: Ama anne, neden işe gidiceksin?
Görkem: İşe gidiceeem, ben de çalışıcaaam, sana oyuncaklar alıcaz.
Rüzgar: Anneee, orası oyuncakçı diil ki. İş!
Görkem gülerek Rüzgar’ın yanağına yapışır, öper öper!
Rüzgar: Ama anneee, ben sana aidim.
Görkem, oğlunun birdenbire Sezercik gibi konuşmasından hem şaşkınlığa düşmüş, hem duygulanmış, bu arada da, hemen koşup Loto oynamamak için kendini zor tutmuştur.
Sayısal Loto ne kadar devretmişti sahi 🙂
ruzgarligunlervegeceler.com 