Yazılarımı takip edenler ve beni tanıyanlar annemin nasıl nev’i şahsına münhasır bir kadın olduğunu bilirler. Onu daha iyi anlamak için, bu yazımı ve şunu okumanız yeterli. Son zamanlarda bütün derdime, sıkıntıma rağmen yine güldürdü beni sağolsun…

Emoş    : Görkem, acilen bu çocuğa eğitim verilmesi lazım.

Görkem: Ne gibi anne?

Emoş    : Çok tutturuyo, her gün Dia’ya gitmek istiyo. Bu kadar da oyuncak alınmaz ki insana, varı yoğu bilmiyo valla.

Görkem: E alma anne o zaman. N’apiim yani?

Emoş    : (Suratını buruşturarak) Tuvalet eğitimi desen yok, sofra adabı yok, çok rahat bırakıyosun çoook.

Görkem: Annecim, eğer farkındaysan sen onunla benden daha fazla berabersin. Ben akşamdan akşama üç saat görebiliyorum ancak. O arada da çocuğumu sevip öpüp, onunla oynayıp özlem giderebiliyorum. Eğer eğitim verilecekse sen vermelisin asıl.

Emoş    : Aaa, ben veremem eğitim.

Görkem: Neden?

Emoş    : E ağlıyo sonra.

Görkem: Haa, sen ağlat, ben şımartayım, öyle bi işbölümü yapalım diyosun.

Emoş    : (Önerisinin saçmalığının kendisi de farketmiş, gülerek) Evet. (Görkem de gülmeye başlar) N’apim kızım, sevmez beni sonra.

Görkem: O zaman bırakalım eğitimsiz kalsın anne 🙂

Emoş    : Hııı, evet, boşver.

ξξ

Görkem ve genelde hayatını eşofmanlarla, taytlarla geçirmeye alışmış annesi, alışverişe çıkmıştır. Park Bravo’ya girerler.

Emoş    : (Satış Görevlisine) İyi günler.

Satış Görevlisi: Hoşgeldiniz… Baktığınız özel bir şey var mı?

Emoş    : Şey… Ben eşimi yeni kaybettim de… (Ağlamaya başlar)

Görkem: (Annesini kenara çekerek) Anne! Deli misin! N’apıyosun?

Emoş    : N’apıyomuşum? Koyu renk, düzgün bi elbise sorucam.

Görkem: Ya iyi de, ne gerek var kadına eşimi kaybettim demene. Ağlıyosun bak.

Emoş    : Tamam sustum. (Burnunu çekerek) Şu vitrindekinin kahverengisi var mı acaba?

Görkem: Sabıırrrr

ξξ

Görkem, mesaiye kalmıştır. Anneanne ile Rüzgar evde baş başadır. İşlerle boğuşurken Görkem’in telefonu çalar.

Emoş    : Görkem, oğlan Playhouse izlemek istiyo. Nasıl açıcam?

Görkem: Hmm, Digiturk açık mı?

Emoş    : Bilmem… Gri kumandadan mı açılıyodu?

Görkem: Evet

Emoş    : İnce olan mı kalın olan mı?

Görkem: Kalın olan.

Emoş    : Bastım, bişi olmadı.

Görkem: TV’nin kumandasından AV kanalına getir.

Emoş    : Ha?

Görkem: Kare bişi var ya yukarda, ona bas.

Emoş    : Bastım, değişiklik olmadı.

Görkem: Receiver’da ne yazıyo? Kanal numarası çıktı mı?

Emoş    : Ay ne diyosun, anlamıyorum.

Görkem: (Bu sırada patronu içeriden beşinci defa adını seslenmektedir) Anneeeee, televizyonun altında gri kutu gibi bişi var ya.

Emel    : Tamam

Görkem: Onun göstergesinde ne yazıyo şu an?

Emel    : Bakiim… Vestel yazıyo.

Görkem: ANNNEEEEEEEEEEEEEEEEEE! Markasına diil göstergesine baaaaaakk!

Emel    : Aaa oldu galiba, hadi byeeee.

ÇAT!

ξξ

Görkem’in annesi, Facebook çılgınlığının ardından, dijital fotoğraf dünyasına adım atmıştır. Yine yoğun bir iş anında, kızını arar:

Emoş    : Görkem, yeni fotoğrafları yükledim, gördün mü?

Görkem: Aaaa, görmedim. Profilinde bişi yoktu.

Emoş    : Yok Facebook’a yüklemedim. Evdeki bilgisayarın masaüstüne yükledim gösterdiğin gibi.

Görkem: Annecim, kendi bilgisayarına yüklediğin fotoğrafları ben buradan nasıl görebilirim?

Görkem’in konuşmasını duyan iş arkadaşları kahkahadan kırılır. Anne telefondan gülüşmeleri duyar.

Emoş    : (Mahçup) Hmm, görülmez mi?

Görkem: (Gülsün mü ağlasın mı kararsız kalarak) Görülmez anne.

Emoş    : (Çok ters bir tonda) İyi, akşam eve gelince bakarsın sen de! Yemek yapmam lazım şimdi.

ÇAT!