Görkem the “Çakma Bodrumlu!”

“Bodrum’da ne yapılır, nerelere gidilir, nerede kalınır?” sorularını içeren onlarca mail alıyorum her gün. Neredeyse her sabah, belli bir süreyi onlara cevap vermeye çalışmakla geçiriyorum. Seve seve hepsini yanıtlamaya çalışıyorum. Bilirsiniz, Instagram’da da, blogda da yorumları yanıtsız bırakmaktan hoşlanmam. Ancak bir açıklama yapmam da lazım, çünkü kendimi verdiğim tavsiyelerle ilgili sorumlu hissediyorum. Sevgili arkadaşlar, unutmayınız ki sadece 9 aydır Bodrumluyum. Hala evimin yolunu zor buluyorum. Rüzgar’ı evde bırakıp dışarıya çıkmaktan hoşlanmadığımdan (attachment parenting nutukları çekmeyiniz çok rica ederim) Bodrum geceleri ile ilgili anlatabileceğim şeyler, Bodrum’un parkları, dondurmacıları, pizzacıları falan. Plajlara gitme durumunda, Bodrumlu arkadaşlarımın peşine takılıyorum. Gideceğimiz kişilerden bir “kurban”, sağ olsun evimin önüne geliyor, sonra tıngır mıngır arka arkaya gidiyoruz. Bu manzarada, benim üstün yön bulma yeteneklerimin de etkisi fazla tabii. Dokuz ayda, Gümüşlük’e bir kere gittim, onda da Allahın kış günü Rüzgar Efendi denize düştüğünden apar-topar geri döndük. Akyarlar’ı, Torba’yı, Türkbükü’nü hiç görmedim. Sosyetik plajlarda bir kerecik olsun popomu çalan müziğe göre sallamışlığım, elimde Mojito ile salınmışlığım yoktur. (Zaten salınacak tesis de yok şu anda, zira buraya geldiğimizden beri yedi kilo aldım) 

O beğenilen Bodrum fotoğraflarımın büyük bir kısmını, sabah yürüyüşlerim sırasında (şu an hava gölgede 45 derece dolaylarında olduğundan yürümüyorum tabii, o kadar da delirmedim) evimin etrafındaki 5 kilometrelik çember arasında çekiyorum. O kadar mesafede bile başıma gelmedik kalmadı: Köpek ısırdı, tecavüzcü tipler peşime düştü (adamcağızların günahını almayayım, paranoya yapmış olabilirim ama tipler Coşkun Göğen‘den rol çalardı, o derece), kaç defa kayboldum hatırlamıyorum.

Siz, geçen gün “Yola çıktık, geliyoruz… Bayram münasebeti ile kasabamızı ‘şenlendiren’ lahana bebek formundaki botoxlu ablalar ve yüzünde tüp patlamış pembe polo yaka tişörtlü-beyaz şortlu abiler, bayram bitti, hadi bakim, Birkenşitöklarınızı neyin toplayın, kenardan kenardan İstanbul’a… Bodrum’u bize bırakın artıkın” diye yazdığım gibi, canım istedi mi, kırk yıllık Bodrumlu gibi ahkam kestiğime bakmayın. Bu fotoğraf mesela… Çok havalı değil mi? Gel gör ki, bizim sokağın üzeri burası. Ama siz beni hala elimde makina, bir fotoğraf uğruna dağları aşan bir profil olarak hayal edin n’olur 🙂

Yine de bu ağlak hallerimden çekinmeyin, yazın anacım, elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım ama bana pek güvenmeyin olur mu?

Neyse ki, Bodrum hakkında kalem oynatan, uzun zamandır Bodrum’da yaşayan blog yazarları var. Ben de onlardan sebepleniyorum arada. Mesela, Serdar Benli. Ona da sık sık Bodrum soruları geliyor olmalı ki, şöyle yazmış geçenlerde:

(…) dünyanın hiç bir yerinde ucuz, merkezi ve temiz bir otel yoktur. Bodrum’da da yok. Bunların üçü asla bir araya gelmez. Ama ikisi bir araya gelir, bu da kişilerin tercihlerine kalmış. Ucuz-merkezi ama temiz değil, temiz-merkezi ama ucuz değil gibi…Ve doğal olarak ben Bodrum’da hiç otelde kalmıyorum. İnsan yaşadığı yerde niye otelde kalsın di mi? Hangisi iyidir, kötüdür uzaktan bir fikrim var o kadar.(…)”

“(…) Bodrum’da bozulmayan başka yerler de var. Neresi mi? Söylemem.

AVM seviyorsanız marinayı çok seversiniz. Kitchenette’de yemek yemeyi seviyorsanız, Bodrum’a gelince rakı balık değil de İstanbul’da yediğiniz yemeği arıyorsanız marinayı çok seversiniz. Gilan mücevherleri, Armani’nin blucinleri ilginizi çekiyorsa marina tam size göre. Denize girmek için 100 TL giriş parası vermeyi manalı buluyorsanız, iyot kokusuna karışmış puro kokusunu seviyorsanız derhal buraya gelin ve Loft Beach’e gidin, bayılacaksınız. Yalnız size bir sorum var; bunları yapacaksanız niye Bodrum’a Yalıkavak’a geliyorsunuz? İstanbul’da kalsanıza.(…)”

Bu arada, Can Yücel’in ölüm yıldönümüymüş bugün. Bodrum mavisi eşliğinde okunmaya çok yakıştığını düşündüğüm dizeleriyle analım…