Anneannesi ve Rüzgar

Aslında bu defa konu, Rüzgar’dan ziyade, annem ve onun inanılmaz naifliği:))

Dün doktora gitmiştim, bu yüzden okuldan anneanne aldı Rüzgar’ı. E tabi bizimki biraz bozum olmuş. “Annem nerde, neden gelmedi” diye kafa ütüleyip durmuş. Ben akşamüzeri eve geldiğimde asayiş berkemaldi. Ancak akvaryuma göz atmamla, balıkların evrim geçirerek birer Lagocephalus’a (http://en.wikipedia.org/wiki/Lagocephalus) dönüştüklerini görmem bir oldu. Nedenini hemen çözdüm; iki akvaryumun da dipleri, çatlayana kadar yemelerine rağmen doymak bilmeyen balıkların bile tüketmeyi başaramadığı yemlerle doluydu.

Görkem: (Çıldırmış vaziyette) Anneeeeeee!

Annem : (Hafif suçlu bir tavırla) Efendim kızım.

Görkem: Anne, balıklara yem mi verdiniz?

Annem : Eveeett…

Görkem: E sabah vermiştik anne, hayvanlar balon gibi olmuş,  hareket edemiyolar görmüyo musun?

Annem : Ama Rüzgar verelim dedi.

Görkem: (Oynatmama ramak kalmış artık) Nasıl dedi anneeeee

Annem : “Anneanne balıkların yemek saati, mama verelim” dedi.  Mama kabının yerini gösterdi, ben de alıp ona verdim kabı.

Görkem: Sevgili annecim, mamaların büfenin taaa tepesinde olması sana bir ipucu vermedi mi? Hem sen çocuk gelişimi okumuş bir insansın, üç yaşında çocuğun sözüne inanarak nasıl hareket edersin?

Annem : Ama çok inandırıcıydııı.

Görkem:  Ve lâ havle ve lâ kuvvete illâ billahil aliyyil azîm…

Olayın bir de perde arkası var. Meğer Rüzgar anne diye sayıklarken kontrolden çıkıp vızlamaya başlayınca, annem onu susturmak için balıkları kullanmış, bizimki de bu düşünceye balıklama atlamış:))

Sonuç: Bir adet Pristella sizlere ömür. Buna da şükür…