Rüzgar’ın başarısız olduğu konularda bile istekli, mücadeleci davranmasıyla hep için için gurur duydum. Motor gelişimi sürekli geriden gelmesine rağmen asla vazgeçmedi, düştü, kalktı, yuvarlandı, dizleri kan içinde kaldı. Ben hiç istemesem de, başını eğmeden okulunun tüm takım seçmelerine katıldı. Tabii seçilemedi ama yine de denedi.
Bugün okulda çok ağlamış. Bir arkadaşı, iyi koşamadığı için ona “Ezik futbolcu! Sen futbol oynadığını mı sanıyorsun?” demiş.
Soruyoruz ya, “nerede o masallara inanan çocuk ruhumuz şimdi?” diye…
Gün geliyor, birisi yüzümüze gerçeği haykırıyor… İşte böyle böyle kırılıyor kanatlarımız…
Aynı durum. Bizimki de iyi koşamıyor, hatta iyi basamıyor bile. Gösterdiği azma hayranım 🙂 İkisine de uzun yolculuklarında başarılar dileriz !!
Eminim başaracaklar 🙂
Canım benim ya,aferin hep böyle mücadeleci kalsın inşallah..Benim oğlum da yaşıtlarına göre zayıf ve futbol oynayamıyor,aslında sevmiyor da zaten futbolu ama arkadaşlarıyla birlikte olmak için oynamaya çalışıyor ve maalesef beceremediği için dışlanıyor 😦 Keşke kimse kırmasa onların melek kanatlarını ama ne mümkün 😦
Keşke… Dilerim en az hasarla çıksınlar bu dönemden…
çok acımasızlar di mi birbirlerine karşı. içlerinden geçtiği gibi konuşuyorlar aslında. maskeleri yok. zamanla maskelerimiz oluşuyor.
ege daha 17 aylık ve oyun parklarında bazen sinsice o tombik ellerine basıyor büyük çocuklar. içim acıyor.
bakalım zamanla daha başımıza neler gelecek…
umarım bebeklerimiz en az hasarla çıkarlar bu dönemden… ama ya sonrası…
Aslında ben buna acımasızlık değil de, doğallık diyorum. Tabii kendi çocuğumuza yöneldiği zaman içimiz acıyor çok ama o da sonuçta sizin de yazdığınız gibi içlerinden geçtiği gibi konuşuyorlar sadece. Belki de bizim görevimiz uzak tutmaktansa, böyle tavırlara karşı eğitmektir onları… Ama başarabilir miyiz, ben de bilemiorum.
uzak tutmak ne mümkün… biraz da yapısal bir şey galiba, kimi o tombili parmaklara basmak isterken kimi çocuk da gelip başını sevip öpüyor. boşuna dememişler sevgi kurtaracak bu dünyayı diye. bebeklerimizin içine sevgiyi ekmek çok önemli galiba…