Rüzgar, bugün okulda aşı oldu. İlk defa annesinin kucağında değildi, elinden babası değil okul hemşiresi tutuyordu. Benim oğlum, bugün biraz daha büyüdü 🙂
Bu arada, okuldaki ortamı anlatmam lazım. Sabah, öğretmenler tarafından aşı olunacağı, çocuklara, kendilerini süper kahraman hissedecekleri üslupla anlatılmış. Mısır patlatılmış, koridorlar mis gibi kokuyor. Çocuklar, çizgi film odasında mısır yiyip TV seyrediyorlar. Sırası geleni, öğretmeni sakince aşı yapılan odaya götürüyor, aşısını olan, öğretmeninin ve arkadaşlarının coşkulu alkışlarıyla gururlanarak tekrar film odasına dönüyor. Şimdiki çocuklar gerçekten şanslı. Hatırlar mısınız, bizim zamanımızda sınıfın kapısı bir anda şraak! diye ardına kadar açılırdı, içeriye beyaz önlüklü, kocaman adamlar, kadınlar gelirdi. İğneler kafam kadardı (şimdi insülin iğnesi kullanılıyormuş), enjektörler camdandı. Kullanılan iğneler piknik tüpünün üzerindeki tenceremsi şeyde kaynayan suya atılırdı. Ağlayanlar, kendilerini yerlere atanlar, üç kişi tarafından karga tulumba sürüklenen çocuklar olurdu. Kurbanlık koyun gibi sıraya dizilir, sıramızı beklerken tir tir titrerdik. Çıkıntılık yapanlar, öğretmen tarafından ittirilip kaktırılmak suretiyle sıraya tekrar sokulurdu. Hostel filminden bir farkı yoktu o zaman yaşadıklarımızın. Ama yine de ben ilk aşı olanlardandım. Aferin bana 🙂
Bir aşı faslı da böylece Rüzgarlı Günler ve Geceler tarihine yazıldı 🙂 Şimdi Rüzgar, izinli. Çok büyüdü ya, izin kağıdını güvenliğe bizzat teslim etti. Evdeyiz, ateş çıktı mı, çıkacak mı bekliyoruz… Tüm çocuklara travmasız günler diliyoruz 😀
Rüzgar’ın aşı olurken gösterdiği üstün cesaret (?!) nedeniyle, dilediğince bilgisayar oynayabileceğini öğrendiğinde aldığı şekil
Rüzgar’ın aşı olurken gösterdiği üstün cesaret (?!) nedeniyle, dilediğince bilgisayar oynayabileceğini öğrendiğinde aldığı şekil
ruzgarligunlervegeceler.com 
aferin Rüzgara:))) Benim hatırladığım kadarıyla bizi tek sıra halinde revirin önünde dizerlerdi herkes birbirinin aşı olduğunu görürdü, ama bize izin falan vermezlerdi:)) haa ir de nerden yada kimden duyduysak tetanoz aşısı olduğumuzu ve süresi geçene kadar başka aşı olmamamız gerektiğini söylerdik, niyeyse o aşı olununca başka aşı yapmıyorlar mıydı neydi. bir kere yırtmıştım ama sanki;P
Bizim okulda sınıfa girerlerdi valla. Bak anlatırken bile kanım dondu 🙂 Eşim de hep tuvalete kaçarmış ama her defasında yakalanırmış 🙂
Yersem onun suratını görür günün
Maaşallah ona koca adam oldu
İtfaiye sireni gibi ağlamış, sonra hemen susmuş. Öyle diyor 🙂
evet ya cidden şanslı şimdiki çocuklar.
ben de nefret ederdim aşıdan. hatta son seferinde de olanların arasına girip sıvışmıştım:-)
Aferin ona!! Hakkaten ne güzelmiş şimdi. Bizde kesin korkup yaptırmayanlar olurdu. Bense o gün olacak tatilden dolayı aşıya o kadar da soğuk bakmıyordum 🙂
Ahaha! Seni seni seniiiii
of of bizim sinifta da direk sinifa girerlerdi. ve okulda yapilan asilar hep ekstra bir mucadeleydi benim icin cunku doktorda asi oluyordum ben. ve ogretmeni bile dinlemezdi gelen doktorlar hayir illa asi olacak diye. anne annem yetisirdi ya da annem beni kurtarmaya. bir keresinde kimse yetisemedi ve verem asisini 2. defa oldum! ilkinin izi yok ikincisi kolumda. Ruzgar sanslsin dostum kiymetini bil 🙂
ama gorkem vallahi misir patlat,asina falan cekilecek yanma degil o be 🙂
Tam dedim oh ne guzel kurtuldum asilardan gecen yillarda Hindistana giderken hop yine asi. yaniyor ya 🙂
Hahha! Kıyamam sanaa! Sen artik verem falan olmazsın 🙂
hahaha şaşkın duruşa bak:) geçmiş olsun, şifa olsun:)
Amin Müminem!
Benim de aşı olasım geldi.Böyle aşı olmaya can kurban :)))))
Aşı hediyesi oldukça cezbedici ,Yağız duymasın ,koşa koşa aşı olmaya gider…
Boşuna demiyorum, “şanslı bunlar” diye di mi 🙂
Rüzgar’ın en son karesini ”mutluluğun resmi” diye adlandırdım ve bilgisayarıma öyle kaydettim umarım izin verirsiniz annesi 😀 bu kadar sevimli olunamaz olunmamalı 😀
ve mısır yemeler tv izlemeler falan ne şanslılar yahu…bundan 9-10 sene önce ben aşılarımı olmuştum,kasvetli kütüphanede olurdu bizim aşılarımız.ağlayan,bayılan falan olurdu ama ben hiç korkmazdım hatta görevliye ”ben aşıdan hiç korkmam” dediğimde görevli ”bir aşı daha yapalım sana o zaman” demişti ve ben HAYIR diye bağırmıştım 😀
İzin ne demek, oğlumun “mutluluğun resmi” isimli bir fotoğrafı olmuş onu uzaklardan izleyen hassas kalpli birinin bilgisayarında, ne mutlu bize…
Merhaba bir dergide okumuştum ilk yazınızı , sonra adım adım bebeğimde ve bu blogunuzu ilk ziyaretim ve okuduğum ilk yazınız 🙂 Şimdiki çocukların pek çoğu anlattığınız gibi çok şanslı , Rüzgarın okulunun uygulamı ayrıca örnek alınması gereken bir durum , ne güzel bir yaklaşım tarzı benim bile aşı olasım geldi 🙂 Rüzgara da kocaman bir aferim , Özgemi hayal ettim bi an çok değişik geldi bana duygu durumum . Buarada ilk okulda ilk aşıyı sizin gibi ben olmuştum ,tabi bir farkla sınıf öğretmenim babamdı 🙂 Sevgilerle
Aaa, siz de şanslılar kervanınındaymışsınız 🙂
Bu arada, hoşgeldiniz…
Evet zaman zaman zorluklar olsada çoğu zaman öyle kategorilendirebilirim kendimi 🙂 Çok teşekkürler buarada 🙂