Sevdiğin insan, bu dünyadan gidince, bir anda kulağına çalınan, sahibinin, canını ne kadar yaktığından haberi bile olmadığı bir ses oluyor biliyor musun?
Bir derin iç sıkıntısı oluyor. Bayramlarda, düğünlerde, mutlu aile toplantılarında, kalabalık fotoğraflarda koskocaman bir boşluk oluyor. Titrek bir el yazısı, bir türkü, bazen güldüren, bazen ağlatan bir anı, yeri dolmayan bir özlem, bir daha asla kullanamayacağın bir kelime, pencerene konan bir güvercin, rehberinden silemediğin bir telefon numarası, ansızın yüreğini yakan bir pişmanlık, bir iç döküş, bembeyaz, buz gibi bir hastane odası, gözlerinden beklemediğin bir anda dökülüveren damlalar oluyor.
Yakışıklı babam, savaşçı babam, savaşmaktan yorulan babam; tam beş yıldır, sen gittiğinden beri hayat akıyor, umutlar yeşeriyor, bahar yine geliyor, kayısı çiçekleri tüm güzellikleriyle açıyor… Ama bıraktığın o koskoca boşluk var ya, o hiç gitmiyor…
ruzgarligunlervegeceler.com 
Reblogged this on İlefli'nin Defteri and commented:
Zor. Çok zor.
Ben babamı kaybettiğimde 16 yaşındaydım,bir trafik magandası yüzünden ne ünv. kazandığımı görebildi benim babam ne mezuniyetimi,ne düğünümü,ne torununu.. Dediğiniz gibi hayat bir şekilde devam ediyor ama o boşluk var ya o boşluk,o hiç kapanmıyor işte ..
Sizin de başınız sağ olsun. Bazı ölümleri kabullenmek daha da zor. Sizinki de öyle olanlardan. Sabır diliyorum…
26 Şubat da bizim babamla yıldönümümüz. Arifesinde bu güzel yazıyı okumak hem iyi geldi, hem hüzünlendirdi. Elinize sağlık.
Teşekkür ederim. Bazı acıları paylaşmak iyi geliyor insana, tuhaf bir yoldaşlık duygusu veriyor… Sizin de babanız nurlarda uyusun.
Allah sabır versin size ve tüm yakınlarını kaybedenlere. babanızın mekanı cennet olsun
Amin, çok teşekkür ederim. Allah sevdiklerimize uzun ömürler versin.