Sarsıcı fotoğraf sanatçılarını seviyorum ben, yüzüme tokat olup çarpanları; Diane Arbus, Brenda Ann Kenneally, Tomasz Gudzowaty gibi. Brenda Ann Kenneally, bir anne; Belgesel fotoğraf sanatçısı ve disiplinlerarası bir sanatçı olarak bilinse de o kendini "fotoğrafçı" değil "fotoğraf çeken" olarak tanımlıyor. Fotoğraf sanatçısı yerine de "Dijital halk sanatçısı" terimini tercih ediyor. … Okumaya devam et Çocuğunuza hak ettiği gibi bir hayat veremediğinizi mi düşünüyorsunuz? Bir daha düşünün.
Senegalli bir kız... 25 yaşında. Altıncı çocuğunu doğurmak üzere, doğum merkezine gidiyor. Yürüyerek. Tek başına. Sancısı var ama sorun değil, 25 yaşında bir kızın, 14 yaşında evlenip, her sene bir çocuk doğurması doğal bir durum olarak görülüyor onun kültüründe. Ebeler paslı bir sedyeye yatırıyorlar onu. Arada gelip açılma var mı diye bakıyorlar. Onun dışında yalnız. Bundan başka… Okumaya devam et Memnuniyetsiz olma hakkı
#OtizmliyeYerAc #otizmifarketyasamipaylas #OtizmliyiEngelleme * Bu yazı, 2 Nisan Dünya Otizm Farkındalık Günü için, Otizmli annesi, iletişim danışmanı, otizm aktivisti, ODFED Genel Sekreteri, ODDER Başkanı İrem Afşin tarafından hazırlanan ve otizme dikkat çekmek isteyen platformlarda yayınlanacak olan bir ortak yazıdır. “Biz ikimiz, çok başka bir yerden, büyük bir boşluktan, hiçlikten, sessizlikten, kapalı bir fanusun içinden geliyoruz. Yoku… Okumaya devam et Hayatın tüm renkleri…*
Ey okur, Bu ülkede (evet bütün ülkede), yaklaşık dokuz saat süresince elektrikler kesikti bugün. Şimdi sen bu yazıyı okuduğunda yıl 2058 falansa "yok artık" diyeceksin, ya da belki de demeyeceksin, eğer Yeni Türkiye'de yaşıyorsan... Neyse, sonuçta hala nedenini anlayamadığımız bir sebepten, gün boyu elektriksiz kaldık. Sabah, twitter ve Facebook'da şöyle yazmıştım: "Ne zamandır benden ilgi bekleyen botlarımı boyadım,… Okumaya devam et Dokuz saatlik elektrik kesintisinden öğrendiklerim…
Cumartesi sabahı, alarmın sesi ile uyandım. Evet, Cumartesi günleri de alarmla kalkıyorum çünkü Rüzgar'ın Wushu çalışması var. Kocamın sevgililer günü için hazırladığı sürpriz, çeşitli nedenlerle suya düşünce, bari oğlan antrenmandayken karı-koca baş başa kahvaltı edelim diye düşündük. Her hafta sonu Wushu aşkıyla yataktan fırlayan Rüzgar Bey, bu düşüncemizi hissetmiş olacak ki "Ben öksürüyorum, çok da halsizim. Galiba… Okumaya devam et Sevgililer Günümüz, kutlu olsun mu?
Hayatımın hiçbir döneminde kendimi içsel yönden eğitmeyi başaramadım. Bu da bir yetenek sanırım ve bende yok. Kitaplar, filmler, nefes egzersizleri, yediğim sağlam kazıklar, yoga, hayal kırıklıkları... Hiç biri beni yeterince silkelemeyi başaramadı. Etrafını umursamayan, kendisini hayatın merkezine koymayı başarabilen kişilere nasıl gıpta ediyorum anlatamam. Hala buluttan nem kapan, olmadık şeyleri kafasına takan, enerjisi karşısındaki kişiye bağlı… Okumaya devam et Yeni yıla taşımamanız gereken 10 zehirli insan tipi
Yeni gelen yıla dair, umutlu olmak için büyük sebeplerimiz var... Benim sebebim aşağıda duruyor: 2015'de, hayallerimizin peşinden koşmaktan yorulmayalım, sağlıklı, fişek gibi olalım, çok gülelim, etrafımızı hep güzel insanlar sarsın... Evimizden bereket eksik olmasın. Sevdiğimiz gitmesin, içimiz hiç yanmasın... Yağmurun, soğuğun, güneşin, mavinin, nefes aldığımız her anın… Okumaya devam et Umut…
Sen kim bilir rüzgârlı eteklerinle Kim bilir hangi iklimdesin, ben Sensiz bu sessizlikle Deliler gibiyim sensiz Bu sessizlikle * Buraları sensizken sevmek o kadar zor ki... Kaç defa karıştı gözyaşlarım yağmura, denize, çok sevdiğimiz Bitez'in kumlarına, Bodrum rüzgarlarına biliyor musun? "Yaş aldıkça, gitmelere, terk edilmelere alışmak lazım" diyorlar... Ama ya zamansızlara..? Sen, benim… Okumaya devam et Sen; kim bilir rüzgârlı eteklerinle, şimdi hangi iklimdesin?
Rüzgar'ın arkadaşının doğum günü partisine davetliydik geçen hafta... Ancak, Wushu dersinden direkt partiye geçmemiz gerekiyordu, eve dönmeye zamanımız yoktu. Ben de partide giyeceği kıyafetleri yanımıza almak üzere hazırladım, çantayı da kapının girişine koydum. Sonra, ne mi oldu? Tahmin ettiğiniz şey tabii ki... Tam Rüzgar'ı Dojo'nun girişine uğurlamıştım ki, birden başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben … Okumaya devam et Akılsız başım…
Eylül ayında Bodrum'daki hayatımızın üçüncü yılına girdik. İstanbullu bir İzmir kızıyken; Bodrum iyi geldi hepimize... Yine de kendime "Ben artık Bodrumluyum" diyemiyordum henüz. Canım kuzenim, arada İstanbul'a gelip de, daha havaalanına adım atar atmaz "Ay boğuldum, üzerime üzerime geliyor bu şehir" dediğinde, "Amma da abartıyor, o kadar da olmaz yani" derdim. Şimdi, hissettiğinin… Okumaya devam et Köyden indik şehire. İnmez olaydık!
ruzgarligunlervegeceler.com 