Bizimkinin maceraları birikti epeydir. Neyse ki sırf bu anları kayda almak için bir defterim var, yoksa unuturum gider... Rüzgar: Annee, yarın CocoPops alalım mı? Görkem: (İç Ses: Aman Allahım, çocuk özgür iradesiyle, kendiliğinden yiyecek bir şey istedi) Alırız tabii, n'oldu acıktın mı? Rüzgar: Yoo, iPad veriyomuş da, belki bize çıkar diye dedim. Görkem: ???? Rüzgar:… Okumaya devam et Ukala!
"Annecim, sen beni güldürdün, Allah da seni güldürsün" yazımın ikinci bölümü olacak bir olay yaşandı az önce. İşyerinde yemeklerimizi normalde, mutfaktan sorumlu, kendisi bilahare yazı konusu olacak Fato ablamız yapar. Kreatif direktörümüz de yemeğe (özellikle de balığa) pek meraklıdır. Canı sıkılınca, vakti olunca o da kolları sıvayıp mutfağa dalar. Böyle zamanlarda Fato yamak olur, direktörümüz… Okumaya devam et Anne… Her zaman anne!
• Saçından başından ödün vermez ama çamaşır suyu lekeli eşofmanla gezmekten de rahatsız olmaz. • Bir eczacı kızı ve eczacı eşine yaraşır şekilde, gerçek bir ilaç yanlısıdır. Seyahatlerde valizden bozma ilaç çantasıyla gezer. Uçakta, korkudan fenalık geçiren bir kızın ağzına iki koltuk önden, sakinleştirici fırlatıp isabet ettirmişliği vardır. • Kafasına koyduğu şeyi yapmaması gibi bir… Okumaya devam et Bir kadın
Son yazımın ardından, değerli takipçilerim tarafından yoğun bir mail, mesaj ve telefon bombardımanına tutuldum (?!) Herkesin sorusu aynıydı: Şu mel'un bardak altlığı, ne menem bir şeydir? Dışarıdan pek kendi halinde, yumuşak başlı bir insan izlenimi uyandıran kocamı suçlamaya kimsenin dili varmadığından çoğu kişide bardak altlığına öfke kusma eğilimi görüldü. Sanki bardak altlığı Şu Görkem'i bir güzel … Okumaya devam et Skandalın perde arkası
Gecenin Mutsuzu: Gündüz gittiğimiz kaplıcada saçlarının fönü bozulduğu için, annem. Kadın o kadar demoralize olmuş ki, "nasıl olsa iğrencim" psikolojisiyle makyaj bile yapmamıştı. "Kendimi saçım güzel olduğunda güzel hissediyorum" mottosunun takipçilerindendir de benim sevgili annem. Gecenin Aykırısı: Yaş ortalaması 80 olan otel konukları arasında sap gibi kalan ve sıkıntıdan patlayan kardeşim. O kadar sıkıldı ki,… Okumaya devam et Bir yılbaşı gecesinin anatomisi
Rüzgar'la dolmuştayız. Şoförün belli ki acelesi var. Bastıkça basıyor gaza. Yolcular, ezik çoğunluk şeklinde, sessiz... Rüzgar dışında tabii... Rüzgar: Anne, burası otoban mı? Görkem: Hayır oğlum, neden sordun? Rüzgar: Hmm, otoban değilse polis bizi birazdan yakalar. Dolmuştakiler gülmekten yıkılır. Şoför dışında tabii 🙂 §§§ Akşam vakti, anneannenin evinde yemek hazırlığı var. TV açık, bir yandan… Okumaya devam et Rüzgar’dan aforizmalar…
O meş'um gün, iş çıkışı, yorgun-argın, bezmiş, oğlumu fena halde özlemiş bir halde taksiye bindim. Gideceğim yeri söyledikten sonra, koltukta şöyle bir kalkılayım dememle... sırtıma o feci ağrının saplanması bir oldu. Aman Tanrım, ben böyle bir ağrı yaşamadım sanki, öyle ki soğuk soğuk terler dökmeye başladım bir anda. Zar zor annemin evine ulaştığımda, taksiden nasıl… Okumaya devam et Ben de bir annenin evladıyım
Kaç seferdir içinizi kıyıyorum yazılarımla, farkındayım. Yine zor zamanlardayız, fakat bu demek değil ki hayatımızda komik şeyler olmuyor. Anneme, Rüzgar'a Allah uzun ömürler versin, her gün yeni yeni bombalar patlatıyorlar. §§§ Görkem ve Ümit son zamanlarda asosyallikten gebermektedir. Akşam üzeri Görkem'e çok sevdikleri bir arkadaşlarından telefon gelir ve akşam için çocuklu yemek daveti alırlar. ("Çocuklu… Okumaya devam et Genel istek üzerine: Biraz da gülelim…
Öğrenciliğimden başlayarak uzun süre anaokullarında ve özel tiyatrolarda drama dersi verdim. İtiraf etmeliyim ki, derslerden çok keyif almama karşın, gösteri kısmından hep nefret ettim. Minicik çocukları gereksiz bir disipline sokmaya çalışmak benim eğitim anlayışımın tamamen zıttıydı. Çocuklar için eğlence amacından çıkıp bir zorunluluğa dönüşüyordu ve bunu sezdiğimde kendimi kötü hissediyordum... Ebeveynlerin durumu da ayrı bir… Okumaya devam et Life is a cabaret!
Geçtiğimiz hafta, Rüzgar'ın okulunda çocuklarımıza sınır koyma konusunda bir seminer vardı. İşten çıkmak için kendimi her türlü varyasyona karşı programlasam da, yine kara bahtım kör talihim devreye girdi: Masamdan kalkmış, ceketimi almak üzere portmantoya elimi uzatmıştım kiiii bir müşterimizin gülümseyerek odama girmek üzere olduğunu fark ettim. Ayıp olmasın diye çıkmak üzere olduğumu söyleyemedim, tırıs tırıs… Okumaya devam et Annem=1 Pedagoji=0
ruzgarligunlervegeceler.com 