Cumartesi sabahı, alarmın sesi ile uyandım. Evet, Cumartesi günleri de alarmla kalkıyorum çünkü Rüzgar'ın Wushu çalışması var. Kocamın sevgililer günü için hazırladığı sürpriz, çeşitli nedenlerle suya düşünce, bari oğlan antrenmandayken karı-koca baş başa kahvaltı edelim diye düşündük. Her hafta sonu Wushu aşkıyla yataktan fırlayan Rüzgar Bey, bu düşüncemizi hissetmiş olacak ki "Ben öksürüyorum, çok da halsizim. Galiba… Okumaya devam et Sevgililer Günümüz, kutlu olsun mu?
Hayatımın hiçbir döneminde kendimi içsel yönden eğitmeyi başaramadım. Bu da bir yetenek sanırım ve bende yok. Kitaplar, filmler, nefes egzersizleri, yediğim sağlam kazıklar, yoga, hayal kırıklıkları... Hiç biri beni yeterince silkelemeyi başaramadı. Etrafını umursamayan, kendisini hayatın merkezine koymayı başarabilen kişilere nasıl gıpta ediyorum anlatamam. Hala buluttan nem kapan, olmadık şeyleri kafasına takan, enerjisi karşısındaki kişiye bağlı… Okumaya devam et Yeni yıla taşımamanız gereken 10 zehirli insan tipi
Yeni gelen yıla dair, umutlu olmak için büyük sebeplerimiz var... Benim sebebim aşağıda duruyor: 2015'de, hayallerimizin peşinden koşmaktan yorulmayalım, sağlıklı, fişek gibi olalım, çok gülelim, etrafımızı hep güzel insanlar sarsın... Evimizden bereket eksik olmasın. Sevdiğimiz gitmesin, içimiz hiç yanmasın... Yağmurun, soğuğun, güneşin, mavinin, nefes aldığımız her anın… Okumaya devam et Umut…
Sen kim bilir rüzgârlı eteklerinle Kim bilir hangi iklimdesin, ben Sensiz bu sessizlikle Deliler gibiyim sensiz Bu sessizlikle * Buraları sensizken sevmek o kadar zor ki... Kaç defa karıştı gözyaşlarım yağmura, denize, çok sevdiğimiz Bitez'in kumlarına, Bodrum rüzgarlarına biliyor musun? "Yaş aldıkça, gitmelere, terk edilmelere alışmak lazım" diyorlar... Ama ya zamansızlara..? Sen, benim… Okumaya devam et Sen; kim bilir rüzgârlı eteklerinle, şimdi hangi iklimdesin?
Eylül ayında Bodrum'daki hayatımızın üçüncü yılına girdik. İstanbullu bir İzmir kızıyken; Bodrum iyi geldi hepimize... Yine de kendime "Ben artık Bodrumluyum" diyemiyordum henüz. Canım kuzenim, arada İstanbul'a gelip de, daha havaalanına adım atar atmaz "Ay boğuldum, üzerime üzerime geliyor bu şehir" dediğinde, "Amma da abartıyor, o kadar da olmaz yani" derdim. Şimdi, hissettiğinin… Okumaya devam et Köyden indik şehire. İnmez olaydık!
Dün gittiğimiz restoranın sahibesi, Rüzgar'a, Cadı Parmağı yemek ister mi diye sordu (Memleketçe Halloween Bayramını idrak ediyoruz ya, o bakımdan, aşağıdaki gibi parmak şeklinde kurabiyeler yapmışlar). Rüzgar kadıncağızın zarif sorusuna sert bir cevap verdi: "Hayır istemem, zaten cadı diye bişi de yoktur!" Sonra diyalog şu… Okumaya devam et Rüzgar, Halloween’a da karşı!
Rüzgar'ın doğum günü partisinden sonra, yorgunluk atmak için, arkadaşlarla bir yerde oturduk, kahve içip sohbet ediyoruz. Çoğumuzun yanında annesi de var. Söz döndü dolaştı, anam-babam usulü çocuk yetiştirme ile modern çocuk büyütme tarzları arasındaki farklara geldi. Annelerimizin biz küçükken yaptıklarını anlatıp yerlere yatarak gülüyoruz, anneler kah utanıyor, kah bizi yalancılıkla itham ediyor, bazen de oh iyi yapmışım, canıma değsin… Okumaya devam et Çocuklarımıza saygı gösteriyoruz, güzel. Peki onlar bize ne kadar saygılı?
- Anne, eğer üniversiteye gitmezsek çöpçü falan olurmuşuz. - Yok canım, bu da nereden çıktı? - Öyle duydum. (Sesimdeki öfkeyi sezdiği için "suçluyu" gizliyor, hep yapar bunu 🙂 ) - Bir meslek sahibi olmak, hangi işi yaparsan yap, ceza olamaz Rüzgar'cım. İnsanın çabalayarak, emek vererek para kazanması çok güzel bir şeydir. - (Kısa bir süre düşündükten sonra) Hem, dünyanın… Okumaya devam et Yedi Rüzgarlı yıl… Ve daha öğrenecek ne çok şey var 🙂
Rüzgar'ı elimden geldiğince dogmalardan, tek boyutluluktan, öznel saptamalardan uzak yetiştirmeye çalıştığımı biliyorsunuz. Çevreden gelen uyarılarla, zaman zaman ciddi darbeler alsam da, bu yanımı törpülemedim, asla da törpülemeyi düşünmüyorum. Çocuğumun geleceği ile ilgili pembe hayallerim yok. Hiç bir zaman "Büyüdüğünde doktor olsa" demem, "bilmem kimin kızı dahi çıkmış, şunun oğlu absolute kulakmış, keşke Rüzgar da öyle olsa" diye… Okumaya devam et Bu yazı özel bir çocuğun özel ailesi tarafından, kalbi kırılan bir meleğin kalbi bir daha kırılmasın diye kaleme alınmıştır
Haziran ayında, sarsıcı bir deneyim yaşadım. Üçüncü defa ölümden döndüm. Gariptir, başıma gelenleri yansıtma konusunda her zaman alabildiğine rahat davranmama karşın, bu konuyu açmak uzun süre içimden gelmedi hiç. Sonunda biraz kafayı toparlayıp olanları anlattığım aşağıdaki yazı, geçtiğimiz Temmuz ayında, Lime Bodrum Magazin'de yayımlandı. Geçenlerde okudum: Genç bir kız hayatında en iz bırakan anı anlatıyordu; Yıllar öncesi,… Okumaya devam et Anlar…
ruzgarligunlervegeceler.com 